Gerard Lebik

Projekt ma na celu transpozycję sztuki wizualnej Wacława Szpakowskiego na dźwięk poprzez sonifikację przestrzeni, tworząc ambisoniczne doświadczenie słuchowe. Zainspirowany geometryczną sztuką artysty i architekta, Gerard Lebik stara się przekształcić jej istotę w wielowarstwową strukturę akustyczną, która przekracza granice percepcji wizualnej i zagłębia się w sferę psychoakustycznych wrażeń słuchowych.

Oryginalny rysunek Wacława Szpakowskiego (z „Serii S”, powstałej w latach 1939–1943) wykonany został tuszem na kalce, a w 1952 roku, jako jeden z wielu „Pomysłów Linijnych” stał się wzorem do stworzenia Plafonu w sali kinowej ówczesnego Domu Kultury Pafawag.
Minęło wiele lat, Dom Kultury zmieniał nazwę, a  weekend trwania festiwalu Sanatorium of Sound, świętuje on swe reotwarcie i przemianowanie na Centrum Kultury Nowy Pafawag! Szpakowski zostanie też mianowany patronem tamtejszej sali widowiskowej, a jego Plafon czeka odrestaurowanie.

Instalacja/kompozycja Gerarda Lebika zaprezentowana w Sokołowsku powstała jako interpretacja rysunku odkrytego plafonu i jest kolejną odsłoną projektu udzwiękowiania grafik Szpakowskiego kuratorowanego przez Łukasza Kujawskiego.

Treatise, stworzony między 1963 a 1967 rokiem, stanowi graficzną partyturę muzyczną składającą się z 193 stron linii, symboli oraz różnorodnych kształtów geometrycznych. To monumentalne dzieło Corneliusa Cardewa, stanowiące introspektywną podróż w głąb natury czasu i rytmu, zainspirowane koncepcją Tractatus logico-philosophicus Wittgensteina.

Podobnie jak filozof eksplorował granice języka i jego relacje z rzeczywistością, Treatise staje się rodzajem "traktatu dźwięku", prowokując refleksję nad naszym postrzeganiem czasu i rytmu. W Treatise, czas przestaje być jedynie liniową sekwencją zdarzeń, stając się gęstą siecią relacji i doświadczeń, podobnie jak w filozofii Wittgensteina, gdzie znaczenia formują się w kontekście. Ta nielinearna percepcja czasu odnajduje swoje odbicie w abstrakcyjnych symbolach i kształtach, które przypominają o relacyjnym charakterze rzeczywistości.Treatise, prowokuje do interpretacji i eksploracji dźwięku, podobnie jak Wittgenstein prowokował do refleksji nad językiem. Podobnie jak język, który odzwierciedla nasze postrzeganie świata, rytm w Treatise manifestuje się jako fundamentalny element ludzkiej egzystencji, stanowiąc punkt wyjścia do introspekcji nad istnieniem i sensem życia.