Peter Ablinger angażuje się w różne formy pozainstytucjonalnego nauczania i pracy ze studentami. Austriacki artysta jest jednym z niewielu współczesnych twórców, którzy wykorzystują hałas bez jakiejkolwiek symboliki – nie jako symbol chaosu, energii, entropii, nieporządku czy wrzawy; nie jako wyraz sprzeciwu wobec czegoś, nieposłuszeństwa czy destrukcji; nie jako symbol wszystkiego, wieczności czy czegokolwiek innego. Peter Ablinger przeszedł również długą drogę w kwestionowaniu natury dźwięku, czasu i przestrzeni (komponentów zwykle uważanych za kluczowe dla muzyki), a jego odkrycia zagroziły i poddały w wątpliwość konwencje zwykle uważane za niepodważalne. Te spostrzeżenia dotyczą powtarzalności i monotonii, redukcji i redundancji, gęstości i entropii.
