Wykład – „Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, są skazani na jej powtarzanie. Prolegomena do etyki współpracy człowieka i sztucznej inteligencji w sztuce.”

Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, są skazani na jej powtarzanie. Prolegomena do etyki współpracy człowieka i sztucznej inteligencji w sztuce.

Pędzące automobile, miasta rozświetlone elektrycznością, aeroplany tnące niebo, telefon w dłoni, cały świat w zasięgu fal radiowych, nieśmiertelny ruchomy obraz, hipnotyczna muzyka maszyn. Nowy wspaniały świat powstający na gruzach starego porządku. Liczy się dziś i jutro. Przeszłość do wymazania. Futurystyczny obraz świat, kultury i sztuki sprzed ponad 100 lat wynikał z poczucia przyśpieszającej totalnej zmiany, jaką niosła ze sobą technika. Atmosfera przełomu przekładała się na przełomowe osiągnięcia w sztuce, jednak pragnienie totalnej zmiany prowadziło także do nieokiełznanego fanatyzmu. Podróż futurystów od wolności sztuki do faszyzmu i komunizmu powinna być dla nas lekcją do odrobienia. Szczególnie dziś, gdy za sprawą Sztucznej Inteligencji stanęliśmy w obliczu bezprecedensowych zmian we wszystkich dziedzinach życia – polityce, ekonomii, gospodarce, nauce, wreszcie sztuce. Robocza paralela pomiędzy techniczną rewolucją w ujęciu futurystycznym, a dziejącą się na naszych oczach rewolucją algorytmiczną stanowić będzie ramę dla refleksji nad potencjalnymi konsekwencjami rozwoju SI. Główną lekcją, jaką możemy wyciągnąć z historii Futuryzmu, jest, jak sądzę, konieczność zachowania dystansu wobec wszelkich dogmatycznych, zarówno optymistycznych, jak i apokaliptycznych, bieżących interpretacji wpływu SI na nasz świat. Dążąc do krytycznego ujęcia tej problematyki postaram się wskazać zasadnicze wyzwania etyczne wynikające z pojawienia się tak szybko rozwijającego się „technologicznego Innego”. Sztukę natomiast postrzegam jako laboratorium, w którym możemy przeprowadzać eksperymenty i testować nowe sytuacje otwierając dyskurs nad SI na wolne od euforii i przerażenia nowe perspektywy. Sztuka jako przestrzeń eksperymentalnej praktyki teoretycznej, krytyki i spekulacji stanowi swoisty poligon dla etyki nomadycznej, etyki w ruchu, etyki reagującej elastycznie na dynamicznie zmieniający się świat.