Faszyzm to przeszłość projektowana w przyszłość nowymi środkami. Odrzucany z głównego nurtu, wdzierał się do niego, eksperymentując z formą. Brutalny, przestylizowany, gardzący mieszczańską estetyką, był zarazem jej ucieleśnieniem, rakowatą naroślą, która powstaje wprost z jej komórek. Od futurystów, przez Leni Riefenstahl i kinematografię III Rzeszy, okultystyczne wycieczki po hate core, narodowo-socjalistyczny black metal i czarny blok – poszukiwał i był poszukiwany. Był ekstremistyczny w formie albo był tegoż ekstremizmu ważnym rekwizytem. Zbrodniczy, przeestetyzowany i zanurzony w micie – od zarania do czasów obecnych. Spróbujmy nieco tę kwestię uporządkować.
