Wacław Szpakowski

Projekt ma na celu transpozycję sztuki wizualnej Wacława Szpakowskiego na dźwięk poprzez sonifikację przestrzeni, tworząc ambisoniczne doświadczenie słuchowe. Zainspirowany geometryczną sztuką artysty i architekta, Gerard Lebik stara się przekształcić jej istotę w wielowarstwową strukturę akustyczną, która przekracza granice percepcji wizualnej i zagłębia się w sferę psychoakustycznych wrażeń słuchowych.

Oryginalny rysunek Wacława Szpakowskiego (z „Serii S”, powstałej w latach 1939–1943) wykonany został tuszem na kalce, a w 1952 roku, jako jeden z wielu „Pomysłów Linijnych” stał się wzorem do stworzenia Plafonu w sali kinowej ówczesnego Domu Kultury Pafawag.
Minęło wiele lat, Dom Kultury zmieniał nazwę, a  weekend trwania festiwalu Sanatorium of Sound, świętuje on swe reotwarcie i przemianowanie na Centrum Kultury Nowy Pafawag! Szpakowski zostanie też mianowany patronem tamtejszej sali widowiskowej, a jego Plafon czeka odrestaurowanie.

Instalacja/kompozycja Gerarda Lebika zaprezentowana w Sokołowsku powstała jako interpretacja rysunku odkrytego plafonu i jest kolejną odsłoną projektu udzwiękowiania grafik Szpakowskiego kuratorowanego przez Łukasza Kujawskiego.