Desire Paths, 2023, for cello and tape, Commissioned by INA GRM and Reimagine Europe

Ścieżki pragnień odnoszą się do zjawiska nieoficjalnej ścieżki tworzonej przez powtarzające się użytkowanie: skrótu, intuicyjnie wydeptanej trasy, ścieżki gołej ziemi przez inaczej niezakłócony trawnik, deptania roślinności w lesie. Linia pragnienia odzwierciedla formę kolektywnie wyrytego (choć czasowo przesuniętego) ludzkiego lub nie-ludzkiego oporu wobec bardziej konkretnych lub zaplanowanych dróg, lub pewnych rodzajów przeszkód. Można je odczytywać nie tylko jako rodzaj mapowania trajektorii pragnienia w ruchu, ale także jako rodzaj czytelnej znaki na krajobrazie, który zwraca uwagę na tendencje lub pragnienia samej „drogi”, niekoniecznie związane z punktem, wynikiem czy celem.

Nowa praca Hamanna na wiolonczelę i elektronikę reflektuje nad różnymi znaczeniami „ścieżki pragnień”: poprzez nawigację po częstotliwościach i materiale dźwiękowym, który w pewnym sensie tworzy „linie pragnień” wywodzące się z „tendencji” kompozytora. Przyjmuje to formę podążania za konkretnymi melodycznymi i harmonijnymi rodzajami ruchu, ułożonymi proporcjami właściwych strojeń, które w przeciwnym razie mogłyby być zaliczone do luźnej kategorii dużej sekundy. Jest to także realizowane poprzez formę „deptania” pamięci dźwiękowej jako środka śledzenia, oraz przez eksplorację konkretnego rodzaju „pośredniości” punktów orientacyjnych, zarówno w dyfuzji dzieła, jak i w jego ramach kompozycyjnych. Poprzez śledzenie, powtarzanie i wolne zmiany w dyfuzji, nowa praca Hamanna mapuje rodzaj wewnętrznej ścieżki, jest to eksploracja tego, co możemy rozumieć przez dbanie o coś, zarówno w sensie administracyjnym czy opiekuńczym, ale także w sensie pragnienia: „tend” oznacza „dążyć do”. To, w pewnym sensie, także stanowi rodzaj roszczenia pragnienia w imieniu samych częstotliwości.

„Desire Paths” rozwija różne formy przetwarzania wiolonczeli, syntezatorów i specyficznych relacji częstotliwościowych ograniczonych przez septimę, aby rozciągnąć rodzaj toposu pośredniego, pytanie o to, co dzieje się między punktami relacji częstotliwościowych, jak możemy się poruszać, jaki rodzaj pragnienia jest wyrażony poprzez ten ruch, oraz jak możemy się zorientować niekoniecznie za pomocą znaczników, ale raczej poprzez rodzaj ekspansji ruchu, jako bardzo powolny rodzaj drżenia.

Podziękowania dla Elektronmusikstudion EMS w Sztokholmie, Johna Chantlera oraz GRM, którzy umożliwili powstanie tego utworu.